Afscheid nemen van de R

De laatste dag van april, wat betekent dat vanaf morgen de r uit de maand is en gelukkig ook wat maanden weg blijft.
Alweer een maand voorbij, alweer een challenge voorbij. Ik kan jullie vertellen: ik heb gefaald haha. Het plan was om lekker veel te bewegen/sporten deze maand, maar helaas… Mijn doorzettingsvermogen was denk ik te veel gefocust op het no-buygedeelte van mijn challenge. Dit is namelijk wel gelukt! (Met behulp van lieve mensen die cadeautjes voor me gingen kopen, dat dan weer wel).

April was dus een luie maand, maar wel goedkoop. Naast dat was het ook een stille maand, althans hier op mijn blog. Iets wat ik zeker van plan ben te veranderen hoor!
Ook was het een stressvolle maand, dankzij mijn wiskunde examen en Jasper’s onverwachte business trip naar Engeland.

Veel belangrijker nog: deze maand kwam het nieuwe, geweldige album uit van Anathema (Weather Systems), kwam the Avengers in de bioscoop (ganz geil, jawohl!) en spendeerde ik veel tijd met lieve Jeremy, die nu een speciaal plekje in mijn hart heeft.

Adios, R. Ik zal je niet missen de komende maanden!

Friendly Friday; Annika

Lieve Annika,

Vandaag kwam ik er tot mijn verbazing achter dat het alweer bijna 3 jaar geleden is sinds wij elkaar voor het eerst ontmoetten. We kenden elkaar al via LiveJournal en zo hadden we afgesproken een keer naar Blijdorp te gaan. Waar de prairiehondjes vervolgens mijn paraplu wilden opeten, maar dat terzijde.

Ik ben blij dat ik je heb leren kennen, want je bent een goede vriendin en begrijpt me altijd. Ik kan en durf je gewoon alles te zeggen, want je zal me er niet raar om vinden. Ik kan mezelf zijn.
Je ziet het misschien zelf niet, maar je bent echt onwijs sterk. Echt, je bent veel sterker dan je zelf denkt. Je bent ook veel meer waard dan je zelf denkt.
Soms voel ik me een beetje machteloos, omdat ik gewoon in m’n vingers wil knippen en dat dan alle hobbels op jouw weg verdwenen zijn. Dat verdien je namelijk. Maar helaas kan ik dat niet. Het enige wat ik kan doen is naast je blijven lopen op die weg en je proberen op te vangen als je valt. Jij komt er wel. En ik? Ik zal er altijd voor je zijn.

Love you!

Spijt en het “wat-als”-effect

Ik ben vaak geneigd heel stoer te zeggen dat het beter is om spijt te hebben van iets wat je wel hebt gedaan dan van iets wat je niet hebt gedaan. Het klinkt natuurlijk ook wel leuk, vooral als motivatie om iets te doen waarbij je geweten schreeuwt dat je het moet laten. Bovendien kan je van fouten leren. Wat ik er alleen heel stoer (en expres?) niet bij vermeld is dat twijfels zelden ongegrond zijn. Je twijfelt niet voor niets. Vraag mij om advies en ik zal bovengenoemde statement over spijt herhalen, maar ik zal je er ook bij zeggen dat het altijd goed is om eerst even alles op een rijtje te zetten en alle opties goed af te wegen.

Het is beter om spijt te hebben van iets wat je hebt gedaan dan van iets wat je niet hebt gedaan. Ja, dat is natuurlijk stierenstront als je op dieet bent en toch die bak ijs gaat leeg eten. Of als je toch maar die iPad koopt terwijl je al in de schulden zit.
Spijt hebben van iets wat je hebt gedaan kan behoorlijk zwaar zijn, omdat je leeft met de gevolgen. Op korte termijn kan je jezelf ook makkelijk inbeelden hoe het zou zijn als je het niet had gedaan. Vooral als het gaat om een bak ijs of over een iPad, uiteraard.
In mijn leven tot nu toe heb ik ook genoeg dingen gedaan of gezegd waar ik nu spijt van heb. Dingen waar ik aan terug denk en mezelf afvraag “Wat als ik het niet had gedaan?”. Nou heb ik gelukkig de film ‘the Butterfly Effect’ vaak gezien, dus durf ik wel te stellen dat als ik terug kon in de tijd ik niets anders zou doen. Het heeft me namelijk wel gemaakt zoals ik nu ben en gebracht naar waar ik nu ben.
(Voor de mensen die deze film niet hebben gezien: het gaat er basically om dat als je de kleinste dingen maar verandert in het verleden, het enorm grote gevolgen kan hebben voor het heden).

Er zijn natuurlijk ook genoeg dingen die ik niet heb gedaan in mijn leven waar ik spijt van heb. Zo heb ik spijt dat ik op de middelbare school nooit mijn best heb gedaan, dat ik Trent Reznor niet heb aangesproken toen hij 2 meter van me vandaan stond en nog veel meer dingen.
Persoonlijk vind ik het “wat-als”-effect bij dingen die ik niet heb gedaan veel zwaarder. Op momenten dat ik mij af ga vragen hoe het zou zijn geweest als ik het toch had gedaan, dan ga ik het vaak toch automatisch romanticeren. Alsof het alleen maar positieve gevolgen had kunnen hebben als ik het wel had gedaan. Ja, stierenschijt natuurlijk, maar dat zie ik op zo’n moment niet in.

Ergens spijt van hebben is helemaal niet erg, maar jezelf te vaak afvragen “Wat als…?” is iets wat je niet moet doen. Het heeft simpelweg geen nut en je hebt er alleen jezelf mee. Zorg ervoor dat je geen spijt krijgt van het te veel bij jezelf “Wat als…?” af te vragen.
Maak fouten, voel je schuldig, heb spijt, leer ervan, vergeef jezelf en geniet van wat je hebt.